Geachte... (2 augustus 2006)
Onderstaande moest ik naar aanleiding van [dit] toch écht even kwijt! Om zúlke dingen kan ik als burger van dit land nu écht woest worden!
Geachte minister Cees Veerman,
Bij deze meld ik u dat ik, om het zacht uit te drukken, zéér boos ben op u. Als belasting betalende burger die van mening is dat de politieke elite van dit land betrouwbaar zou moeten zijn, heeft u me enorm teleurgesteld. Het is voor ons burgers absoluut niet leuk om te horen dat u als zijnde in dienst van ons burgers regelmatig de hand licht met de regels die voor u gelden, en u daardoor op onze kosten allerlei dingen doet. Uw boerderijen heeft u door persoonlijk handelen gesubsidieerd, uw reisjes naar uw tweede huis heeft u van ons geld gemaakt, u heeft uw dienstchauffeur ingezet voor deze privéreisjes, en u heeft zelfs op onze kosten het vliegtuig genomen: allemaal helemaal niet leuk om te horen. Geachte minister, u bent reeds meermaals aangesproken op uw gedrag. Doch u heeft daar om redenen die u kent blijkbaar volledig lak aan, ondanks dat u zich bewust bent van wat mag en wat niet mag. Ik, en velen met mij, twijfelen niet aan uw verstand. Maar ik, en velen met mij, beginnen nu wel hevig te twijfelen aan uw mentale en persoonlijkheidscapaciteiten. Mensen op posities als de uwe, met grote verantwoordelijkheden en immer leidinggevend aan velen, die handelen op de wijze waarop u dat doet, mankeren in veel gevallen iets aan de persoonlijkheid. Geachte minister, ik zou bij deze uw collegaministers, uw familie en uw vrienden willen aanraden u te adviseren een psychiater op te zoeken om uit te laten zoeken waarom u zo rücksichtslos, opportunistisch en onverantwoordelijk handelt. En waarom u hier zo bagatelliserend mee omgaat. U maakt namelijk slachtoffers met uw gedrag. Niet alleen pleegt u ordinaire diefstal, maar u breekt ook het vertrouwen van de gewone burger in politieke ambtsdragers af. En dat is niet goed, geachte minister, helemaal niet goed. Het belemmert uw collega's uiteindelijk in hun werk. Het belangrijkste slachtoffer is dan ook de samenleving als geheel, en dus niet alleen in financieel opzicht zoals u begrijpt. Geachte minister, ik hoop dat uw collegaministers, uw familie en uw vrienden mijn raad aan hen opvolgen, en dat daar positieve gevolgen uit voort zullen komen. Al ben ik eerlijk gezegd wel wat pessimistisch gestemd wat dat betreft.
Hoogachtend, teleurgestelde burger Hans Langbroek
|